شاید موضوع در نگاه اول قدری گنگ و پر ابهام باشد اما واقعیتی است که هر روزه با آن برخورد می کنیم و به علت تکرار برایمان عادی شده و تیزبینی و تامل و تفکری راجع به آن انجام نمی دهیم.چرا امروزه روابط ماها بیشتر جنبه کارکردی پیدا نموده و ترکیب و تنوع دوستانمان خیلی گسترده تر از نسل پیشین شده. قبل از این باید جنبه کارکردی روابط که همان حمایت های عاطفی و احساسی، حمایت های اطلاعاتی( دادن اطلاعات و اخبار راجع به موضوعات خاص) حمایت بده و بستانی و غیره را توضیح دهم و همچنین جنبه تنوع( دوست شدن با افراد در زمینه های مختلف شمل؛هنری، ورزشی، درسی و دانشگاهی و باشگاهی، مذهبی و غیره) و ترکیب( سن، جنسیت، فاصله مکان دوستان) را بشناسیم و به اقتضای موقعیت ها انتخاب های گوناگون با شدت و صمیمیت را در روابط مان رعایت نماییم. موضوع دیگر تهی شدن رابطه بین آدها از هر گونه ارزش و عاطفه است و نشان دهنده کنشگری ما بر اساس پیگیری منافع شخصی می باشد.

ادمها از بدو تولد دائما در حال یادگیری و تجربه کردن پدیده های اجتماعی هستند و نتایج حاصله در قالب مفهومی بنام تجربه زندگی در شخصیت آنها ماندگار می گردد و این ذخیره ای است برای تفسیر و تحلیل حوادث آینده. گاهی در زندگی به پدیده های جدیدی برمی خوریم که تا بحال تجربه ی در مورد آنها نداشته ایم ولی متاسفانه سریعا در برابر آن موضع می گیریم و حکم داوری و قضاوتمان را صادر می کنیم در حالی که بدترین اشتباهست. چرا همیشه تلاش میکنیم همه امور و پدیده ها را با عینک محدود و سیاه سفید خودمان ارزیابی کنیم آیا ما توان جامع نگری و کل نگری داریم یا دانش و شناختمان کامل و بدون نقص است؟

گاهی وقت ها این همه اختلاف بین ادمها خسته ت میکنه یا بی خیال رد میشی یا اینکه غصه ش برات میمونه. اما این پایان ماجرا نیست بلکه آغازی ست برای درک انسانیت. بله اشتباه نفهمیدی، انسانیت یعنی همذات پنداری با همنوع و همجنس خودت، با کسانی دیگر که حتی برای تو غریبه ند شایدم دشمن و ناشناس. اما این حسی است که فقط مختص آدمهای خوب نیست بلکه در وجود تمامی و تک تک ماها به ودیعه گذاشته شده است. و این مائیم که آن را هدایت می کنیم یکی آن با همدردی و مهربونی و دلسوزی، یکی هم با بی اعتنایی و بی خبالی. اما انچه مهمه اینه که هروقت شروع کنی ان را بجا مصرف کنی باز دیر نشده و بلکه انعکاس و بازتاب آن را توزندگیت خواهی دید. بس شروعی تازه، تجربه ی نو .............

چقدر خنده داره که يک ساعت خلوت با خدا دير و طاقت فرساست. ولي 90 دقيقه بازي يک تيم فوتبال مثل باد مي گذره!

چقدر خنده داره که صد هزارتومان کمک در راه خدا مبلغ بسيار هنگفتيه اما وقتي که با همون مقدار پول به خريد مي ريم کم به چشم مياد!

چقدر خنده داره که يک ساعت عبادت در مسجد طولاني به نظر مياد اما يک ساعت فيلم ديدن به سرعت مي گذره!