آدمها تا یه سنی دغدغه پیدا کردن شغل و ادامه تحصیل دارند که این معمولا مطابق خواسته ها و تمایلات افراد رقم نمیخورد. بعد از یافتن شغل، نگرانی ها و اضطراب های دیگه جز ترجیحات و اولویت های افراد قرار میگیرد. در پیدا کردن شغل آنچه برای ما مهم است شاید بدست آوردن یک منبع درآمد و تامین معاش و پرکردن شکم زن و بچه است. گرچه این نگاه به شغل در دیدگاه برخی افراد بیشتر اقناع روانی و دخیل کردن سلائق و علائق در پیدا نمودن شغل مورد نظر می باشد ولی به دلیل رقابت در بازار کار و یافتن شغلی مناسب دیدگاه دوم کمتر بین همه معمول بوده است. مشاغل افراد نقش مهمی در زندگی و کسب پایگاه اجتماعی آنها دارد و بنوعی موقعیت یک فرد را جامعه معین می نماید. دیگاه سوم نسبت به کسب شغل کسب موقعیت و شان اجتماعی بدون در نظر گرفتن تطابق ویژگی های شغلی با خصیصه های شخصیتی و روانی فرد است. حالا از همه این حرفها بگذریم. در فرهنگ ما ایرانی ها همیشه صبح زود که از خواب بیدار می شویم به قصد کسب روزی از خانه بیرون می رویم و نوع نگاه فرهنگ سنتی ما بیشتر کسب روزی حلال و رضایت خداوند است. در پارادایم یا دیدگاه نسل جدید علاوه بر کسب روز حلال نگاه دیگری هم پیوند خورده، که آن را " تطبیق ویژگی شغل با ویژگی های شخصیتی فرد می نامیم.
نظرات شما عزیزان: