تنهایی آدمی را عوض می کند...

از تو چیزی می سازد که هیچوقت نبودی، گاه آنقدر بی تفاوت مثل سنگ.....

گاه آنقدر حساس مثل شیشه..

آنقدر با خودت حرف میزنی که برای حرف زدن با دیگران لام تا کام دهانت باز نمیشود....

غذایت را سرد میخوری..

ناهارها نصفه شب...

صبحانه را شام...

ساعتها به یک آهنگ تکراری گوش میکنی و هیچوقت آهنگ را حفظ نمیشوی..

شبها علامت سوالهای فکرت را میشمری تا خوابت ببرد..

تنهایی از تو آدمی میساز که دیگر شبیه آدم نیست......